Tao Hui (China)
‘The Dusk of Teheran’ 2014
single channel HD video, 4 mins 14 sec
Collection of the Artist

In ‘The Dusk of Tehran,’ a real-life dialogue about the free pursuit of love and marriage conducted between the late female Hong Kong star Anita Mui and her fans is restaged in a private car in Tehran, but voiced in Farsi and improvised by an Iranian theatre actress and another person off screen. The work contrasts the two opposing cultural environments for women: In Iran, the rights of women are suppressed in the name of the protection of women and are regarded as passive within marriage. In Hong Kong, freedom of choice for women is commonly advocated for in the realms of love, aspirations and lifestyle. By displacing familiar pop cultural material, the artist attempts to seek out the differences and comonalities between people from different nations within the same narrative frame, and to allow for the contemporary attitudes (and the yearning of freedom despite authoritarian rule) of Iranian women to show through via the close-up view of the actress’s face.

เถา ฮุย (ประเทศจีน)
‘พลบค่ำแห่งเตหะราน’ พ.ศ.2557
วีดีโอจอเดี่ยว HD ความยาว 4 นาที 14 วินาที
สมบัติของศิลปิน

ใน ‘The Dusk of Tehran’ บทสนทนาจากชีวิตจริง เกี่ยวกับการตามหาความรักและการแต่งงานอย่างอิสระระหว่างดาราหญิงฮ่องกงผู้ล่วงลับ Anita Mui และแฟนๆ ของเธอถูกนำมาแสดงขึ้นอีกครั้งโดยมี รถส่วนตัวในเมืองเตหรานเป็นฉากหลังพร้อมเสียง พากษ์สดไร้สคริปต์ในภาษฟาร์ซี โดยนักแสดง ละครเวทีชาวอิหร่านที่โต้ตอบกับอีกบุคคลหนึ่ง ตัวงานแสดงความขัดแย้งของวัฒนธรรมการปฏิบัติตนของผู้หญิงในสองพื้นที่ ในอิหร่าน สิทธิของผู้หญิง ถูกกดขี่ด้วยเหตุผลว่าเป็นไปเพื่อการปกป้องตัวผู้หญิงเอง และมีสถานะเป็นผู้ตามในครอบครัว ในขณะที่ฮ่องกง อิสระในการเลือกของผู้หญิงเป็นสิ่งที่ได้รับการยอมรับไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความรัก ความทะเยอทะยาน และการใช้ชีวิต ด้วยการดึงองค์ประกอบจากวัฒนธรรมป๊อปมาใช้ในผลงาน ศิลปินพยายามค้นหาความแตกต่างและความเหมือนระหว่างผู้คนจากสองประเทศภายในกรอบการเล่าเรื่องเดียวกัน และเพื่อให้ทัศนคติร่วมสมัย (และความต้องการเสรีภาพแม้ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การควบคุม) ของผู้หญิงอิหร่านได้ถูกแสดงออกมาผ่านมุมมองที่โคลสอัพไปยังใบหน้าของนักแสดง